Koperen blaasinstrumenten

Koperen blaasinstrumenten hebben een heel eigen klankkarakter en zijn daarom met geen enkel ander muziekinstrument te vergelijken. De ontwikkeling van de instrumenten is eigenlijk vrij conservatief geweest, maar hun rol werd in de loop der eeuwen vrij groot. In het begin werden ze ingezet bij de krijgshaftige Romeinen als heroïsch signaaleffect en daarna om de komst van vorsten en koningen aan te kondigen door middel van fanfares. Later werden diverse familieleden van de koperen blaasinstrumenten gewaardeerd in de jazz en bij moderne dansorkesten. In de moderne symfonieorkesten geven deze groep instrumenten de glans en cachet aan het klankspectrum van het orkest.

Koperen blaasinstrumenten worden ingedeeld in twee groepen: scherp koper en zacht koper. Deze indeling zegt voornamelijk iets over het verloop van de buis deze is bij zacht koper conisch (wijd uiteenlopend) en bij scherp koper cilindrisch (rechte buis).

Geschiedenis van koperen blaasinstrumenten
De oorsprong van koperen blaasinstrumenten ligt in de pre-historie. Daar ontdekte men dat een buis kon dienen om de menselijke stem te versterken of te vervormen. Men riep of zong in deze buizen om bijvoorbeeld boze geesten te verdrijven of boodschappen en signalen over te brengen. Daarop volgde de ontdekking dat bamboepijpen, schelpen, holle dierenhorens of boomstammen ook zelf geluid kunnen afgeven door erop te blazen. Onder zogenaamde primitieve volken worden deze instrumenten nog steeds gebruikt. Zo hebben de inboorlingen van Australië de ‘didgeridoo’, een lange houten buis. De Zwitsers boorden een gat in een stuk hout en fabriceerden de ‘Alphorn’. Met het begin van de beschaving en de ontdekking van metaal begint de opmars van het koper tot het instrument dat we heden ten dage kennen.

In de grafkelder van de Egyptische farao Toetankamon werd een zilveren trompet ontdekt en in de Deense moerassen vond men een bronzen trompet die omstreeks 1000 voor Christus gemaakt moet zijn. Een geschenklijst van een farao omstreeks 1400 voor Christus vermeld zelfs veertig hoorns alle bedekt met goud en edelstenen.

Rond de middeleeuwen werden trompetten vooral geassocieerd met het koningschap. De spelers legden zich in het bijzonder toe op de schitterende hoge tonen om fanfares ten gehore te brengen en hadden hierdoor een hoog aanzien. De hoorn was in het begin alleen een signaalinstrument, dat bij de jacht werd gebruikt. Rond 1400 verscheen in Europa de eerste trombone (sackbut genaamd). Het gebruik van de schuif (of coulisse) vormt een voorbeeld van de manier waarop men door middel van boventonen de omvang van het instrument kon uitbreiden. Aanvankelijk gebruikten de instrumentenmakers voor dit doel allen gebogen stukken pijp, die men in het instrument kon stoppen om de grondtoon te veranderen. Deze tijdrovende methode gaf de bespeler de beperkte mogelijkheid om de boventonen op ander grondtonen te spelen. De hogere boventonen liggen echter dichter bij elkaar dan de lage. Hierdoor konden de bespelers ingewikkeldere melodieën voordragen. De trompet kreeg maar een zeer bescheiden rol in het orkest en de hoorn bleef voornamelijk gebruikt voor de jacht.

Door de uitvinding van het ventiel in 1815 werden trompet en hoorn een melodie-instrument , waardoor ze gelijkwaardig werden ten opzichte van andere instrumenten. De trombone werd de bas van de koperfamilie en rond 1850 nam de tuba deze positie over. Zo kreeg de kopersectie van het symfonieorkest zijn vaste bezetting; 4 hoorns, 3 trompetten, 3 trombones en 1 tuba. Rond 1800 werden andere koperen blaasinstrumenten uitgevonden zoals de kornet en saxhoorn. Deze instrumenten werden voornamelijk gebruikt in militaire muziekkorpsen en fanfareorkesten.

Ga naar:
>> trompet kopen
>> trombone kopen
>> bugel kopen
>> kornet kopen