Slagwerkinstrumenten

Primitieve volken kenden de oervorm van sommige hedendaagse slagwerkinstrumenten al. Deze instrumenten werden in oude beschavingen gebruikt. Dit geldt met name voor trommen en bekkens die werden gebruikt voor het doorgeven van boodschappen, bij religieuze rituelen en voor het begeleiden van zang en dans.In de barok kwam het slagwerk pas echt tot zijn recht en werd daar vaker toegepast in volks- en dansmuziek. Later werden de eerste slaginstrumenten gebruikt in een orkest. Maar ook het drumstel behoort daar toe.

Het slagwerk valt onder te verdelen in twee groepen namelijk de idofonen en de membranofonen.

1 Idiofonen
De idiofonen zijn instrumenten die zelf trillen en dus geluid produceren. Bijvoorbeeld een triangel.

2 Membranofonen
De membranofonen zijn voorzien van een gespannen vel dat gemaakt is om te kunnen trillen. Bijvoorbeeld een grote trom.

In beide groepen zijn instrumenten te vinden die geen duidelijk toonhoogte produceren zoals bijvoorbeeld de trom en instrumenten die wel toonhoogte voortbrengen zoals pauken. Om de instrumenten te kunnen bespelen is er zogenaamd aanslagmateriaal nodig.

Stokken en mallets
Stokken en mallets (hamers) zijn er in verschillende maten, zwaarte en hardheid. De bovenkant is meestal van hout, omwonden met vilt, wol, kurk, leer, rubber of plastic. Het type materiaal bepaald het karakter van de aanslag. Per partituur wordt bepaald met welke stokken gespeeld wordt en ook binnen een partituur kan het voorkomen dat er van stokken gewisseld wordt.

Trommen: (membranofonen
Het frame van een trom is gewoonlijk van hout of metaal. Hier overheen is een dierenhuid of plastic vel gespannen dat gaat trillen wanneer men erop slaat of op een andere manier bespeelt. De klank van het vel is op zich vrij zwak en wordt daarom versterkt door de resonantie van een "buis" (trom) of een ketel (pauk). Er zijn diverse soorten trommen. De meest bekende zijn wel de kleine trom en de grote trom. De kleine trom wordt nog weer onderverdeeld in een doffe trom en een snare. De snare heeft een karakteristiek ratelend geluid. Dit geluid ontstaat doordat er tegen het onderste vel een aantal metaal omwonden snaren zijn gespannen die meetrillen met het vel. De doffe trom ook wel tenortrom genoemd is niet bespannen met snaren. Daarnaast kennen we nog de trio-timptom en de quads. Dit is een samenstel van trommels op één beugel.

Bekkens
Naast de trom is het bekken toch wel een van de bekendste slaginstrumenten. De bekkens kunnen zowel à deux gespeeld, waarbij de holle kanten schuin tegen elkaar worden geslagen. Bij de malletband wordt het bekken meestal op een standaard geplaatst en met bijvoorbeeld een stok bespeeld. Hierdoor is het ook mogelijk om roffels te spelen en de klank harder of zachter te laten worden. De bekkens klinken lang na en worden daarom vaak met de hand gedempt.

Tamboerijn
De tamboerijn is eigenlijk een mengsel van twee instrumenten. Het ondiepe raam is bespannen met een vel. Aan de zijden van het frame zijn een aantal uitsparingen aangebracht die voorzien zijn van ijzeren staafjes waaraan metalen schellen kunnen bewegen. Het instrument kan slaand of schuddend bespeeld worden.

Wood block
Een wood-block is een houten idiofoon. Ze bestaan uit een langwerpig stuk hout met aan de zijkant een smalle opening voor resonantiedoeleinden. Ze worden meestal bespeeld met stokken en produceren een scherp, droog geluid.

Claves
Een clave bestaat uit twee hardhouten stokken die tegen elkaar geslagen worden. (Wie kent ze niet van de eerste muzieklessen op kleuterschool of lagere school).

Xylofoon
Een xylofoon bestaat uit houten klankstaven van verschillende lengtes, waarop chromatische (in halve tonen op- en afgaand) reeksen gespeeld kunnen worden en die als een toetsenbord in twee rijen geordend zijn. Door de staven loopt een touw dat op een frame gespannen is. Onder iedere staaf bevindt zich een korte verticale metalen pijp die met een bepaalde toon meeresoneert.

Marimba
De marimba is een afgeleide van de xylofoon maar is qua toonhoogte lager doordat grote klankstaven en pijpen zijn toegepast.

Marching bell
De marching-bell is qua opbouw nagenoeg gelijk aan de xylofoon maar heeft metalen klankstaven en heeft geen verticale pijpen. Het produceert een helder en duidelijk geluid.